دنیای مخفی!

نشسته‌ام به در نگاه می‌کنم

دریچه آه می‌کشد

تو از کدام راه می‌رسی

جوانی مرا چه دلپذیر داشتی

مرا در این امید پیر کرده‌ای

نیامدی و

دیر شد.

هوشنگ ابتهاج